هدف

قبل از هر پستی از دوستان مجددا عذرخواهی می کنم به دلیل اینکه برای مرتبه دوم مجبور به نقل مکان وبلاگ شدم. مرتبه اول از بلاگر به وردپرس به دلیل اختلالات در کاربری فارسی، مرتبه دوم از ورد پرس به اینجا به دلیل فیلتر شدن ورد پرس. هر چند نوشتن تقریبا غیرممکن شده و واقعا نمی توان چیزی نوشت ولی همین در ارتباط بودن با دوستان و گپ و گفت خالی از لطف نیست. به هر حال اولین پست خود در وبلاگ جدید را می نویسم با نکته ای که فکر می کنم در زندگی ما نقش مهمی را بازی می کند.

به کجا رفتن انسان و همان سئوالی که شاید از کودکی از همه ما پرسیده می شود که می خواهی چه کاره بشوی. اینکه واقعا انسان می خواهد به کجا برود و هدفش در زندگی چیست به نظر من کلیدی ترین سئوالی است که شاید بر تمامی جهت گیری ها و رفتارهای حتی روزمره انسان ها اثر بگذرد. افراد از این منظر دو دسته اند. دسته اول افرادی هستند که اصولا نمی خواهند به جایی بروند و چیزی بشوند و برایشان اصالت لذت آن هم به صورت روزانه مطرح است. یعنی فقط برایشان مهم است که چگونه امروزشان بیشتر از دیروزشان خوش بگذرد. غالب مردم از این دسته اند. یک کار ثابت، زن و بچه و درآمدی در حد گذران امور و پیری و مرگ.

دسته دوم انسان هایی هستند که آرمان ها و آرزوها و اهدافی در زندگی دارند، که این دسته خود به سه گروه تقسیم می شوند. عده زیادی از آن ها در گذر زمان به دسته قبل می پیوندند و همان زندگی روزمره را در پیش می گیرند. گروه دوم این دسته افرادی هستند که آرمان و آرزو دارند، به افراد بی هدف و آرمان هم نمی پیوندند ولی هدفشان برایشان شفاف نیست و یا به هر دلیلی برای کشیدن پاشنه کفش برای رسیدن به اهدافشان همواره مردد هستند. این افراد در تمامی سالیان زندگی همواره در حال تاب خوردن و شل کن و سفت کن کردن هستند. عده قلیلی هم هستند که با تمام توان در جهت اهداف روشنی که برای خود تعیین کرده اند حرکت می کنند که انسان های بزرگ و موفق از این دسته اند. در بین این گروه ها زیان کارترین به نظر من آن دسته ای هستند که تکلیفشان برای خودشان مشخص نیست، نه لذتی می برند و نه به اهدافشان می رسند.