آزمونی که پس از ماه ها با کش و قوس های فراوان و آزمون و خطاهای مکرر و آزاردهنده مسئولان سازمان سنجش و وزارت علوم قرار بود برای اولین بار برگزار شود بلاخره دیروز به پایان رسید. برای اولین بار دکتری هم با آزمونی مواجه شد مانند مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد به صورت تستی و کنکوری. روشی که در هیچ کجای دنیا برای پذیرش دانشجو در مقطع دکتری متداول نیست. حقیقتا یک مقدار هم هم با توجه به مفهوم دوره دکتری این روش پذیرش دانشجو مضحک است. ولی شاید با توجه به وضع و شرایطی که در ایران برای پذیرش دانشجویان دوره دکتری و اعمال سلیقه های فراوان وجود داشت این شکل آزمون تنها راه حل ممکنه باشد.
کارت ورود به جلسه را که گرفتیم به عنوان
حوزه امتحانی نام دانشگاه امام حسین روی آن درج شده بود. دانشگاهی که یقینا
فقط برای اینکه آن را در اذهان جا بیندازند به عنوان حوزه انتخاب شده بود.
جایی پرت در انتهای شرقی تهران با شرایطی شبیه به پادگان و زننده. در
ابتدای ورود به دانشگاه توسط نیروهای نظامی حاضر بازرسی بدنی انجام می گرفت
که حقیقتا برای قشر دانشجو و محیط دانشگاه شرم آور است. پس از بازرسی بدنی
با یک دستگاه مینی بوس به ارتفاعات دانشگاه منتقل شدیم برای ورود به جلسه
آزمون. نام دانشکده ها جالب بود دانشکده علوم انسانی اسلامی، دانشگاه جهاد
خودکفایی و... به عینه دیدم که دانشگاه مورد نظر آقایان چه دانشگاهی است یک
محیط نظامی و پادگانی با دانشکدهایی این چنینی. خلاصه به حوزه امتحانی که
رسیدیم رفتیم طبقه سوم دانشکده که واحد جنگ نرم هم برای دانشجویان در آنجا
ارائه می شد. در کلاس ها که مستقر شدیم بوی زننده توالت و فاضلاب واقعا
آزار دهنده بود. تا اینجای کار فضای فیزیکی و شرایطی که برای دانشجویان
تحصیلات تکمیلی فراهم شده بود تا آزمون دکتری بدهند تشریح شد!
سئوالات با نیم ساعت تاخیر پخش شد و در دو بخش بود زبان و استعداد تحصیلی. سئوالات زبان واقعا بسیار آسان تر از حد انتظار بود و بسیار پایین تر از سطح آیلتس. ولی سئوالات استعداد تحصیلی بد نبود و کار می برد. حدود چهارساعت امتحان صبح طول کشید. امتحان بعدالظهر شامل 60 تست برای دروس تخصصی رشته اقتصاد بود. دروس روش تحقیق و آمار، اقتصاد خرد و کلان. واقعا بی برنامگی و ندانم کاری و آزمون خطا در امتحان بعدالظهر موج می زد. باز هم امتحان با سی دقیقه تاخیر شروع شد. سئوالات روش تحقیق منطبق با هیچ کدام از منابع شناخته شده نبود و مشخص نبود از کجا این سئوالات را طرح کرده بودند، سئوالات آمار به شکلی بسیار نامانوس طرح شده بود که بسیار متفاوت با سئوالات کنکور کارشناسی ارشد بود. اما نکته اصلی سئوالات اقتصاد خرد و کلان بود. سئوالات اقتصاد خرد بر خلاف ان چیزی که گفته شده بود بالاتر از سطح کارشناسی بود و سئوالات نسبتا گنگی در برخی حوزه ها داده شده بود، به نظر می رسید یکی از منابع اقتصاد خرد کتاب دکتر داوودی بود. ولی سئوالات اقتصاد کلان نرمال بود و مشکل خاصی نداشت. در کل اولین امتحان دکتری آزمونی بود سرشار از بی برنامگی، آزمون و خطا و نشانگر سیستم فشلی که در حال حاضر بر آموزش عالی کشور حاکم است. و من و این سئوال که در این سیستم هر چقدر هم تلاش کنی آیا می توان به نحوه شایسته کسب علم کرد؟ اگر هم بتوان پس از آن آیا آن علم ارزش و بازدهی برای خودت و کشورت و جامعه ات خواهد داشت یا خیر؟
سلام دوست من. بله من هم در این آزمون شرکت کردم. البته ظاهراً شانس با من یار بوده که در دانشگاه امیرکبیر بودم. تا زمانی که دانشجوهای دکتری با خر خوانی و حفظیات وارد این دوره شوند راه به جایی نخواهیم برد و باید منتظر مقالات کپی پیست شده و لاغرتر شدن بدنه دانش در کشور باشیم. واقعا جای تاسف است که دراین مملکت کسی نیست که این دکان جدید را ببندد و راهی برای زورآزمایی کسانی که با مغز تحلیلگر می توانند ارزشی برای کشور خود خلق کنند بیافریند. جز تأسف چه می توان گفت؟
داود جان همینطوره که می گی فقط باید گفت تاسف همین